Lekker aan het werk geweest
Om 7.15 uur gaat de wekker. Buiten is het nog donker, maar het eerste daglicht dient zich al aan. De overall ligt klaar èn de eigen koffiemok. Om 8 uur eerst nog even vers brood halen bij de bakker. Daar kom ik een medeknotter tegen. Vanachter onze mondkapjes wensen we elkaar veel plezier voor vandaag. We zullen elkaar tijdens het knotten niet zien. Vandaag zal ik maar weinig knotters zien…… Oké, het knotten in “select gezelschap” heeft z’n beperkingen, dat geef ik direct toe. Het feit dat we kunnen knotten beschouw ik als een groot goed, zeker in deze tijd waarin menige activiteit niet door kan gaan. Dus…. Op naar de Oostveenseweg!! De fietstocht was tevens de warming up. Aan de lange laan zag ik heel veel bomen staan… Op de lange laan zag ik maar een paar knotters staan… Werk aan de winkel! De wind hielp weer een flink mee, de meeste takken vielen spontaan de goede kant op. Vanuit de boom waaruit ik werkte had ik goed zicht op de omgeving. In de verte zag ik Abtswoude. Zou ik de knotters daar vanuit deze boom kunnen zien???? Nadat ik me wat omdraaide had ik ook goed zicht op de laan. Er waren al flink wat bomen onder handen genomen. Verspreid over de laan zag ik mensen in rode, blauwe, zwarte en groene kleding. Dat waren de medeknotters op afstand. Tijd voor koffie. In kleine groepjes werd de koffie gedronken, en alweer: op afstand van elkaar. Vreemd, jarenlang is het motto dat knotters niet direct grenzend aan elkaars boom mogen werken. Nu mogen we ook al niet in elkaars buurt zitten! Het is veel minder knus, misschien iets minder gezellig, maar wel verantwoord. En, dankzij dit soort afspraken “kunnen we de boom in”. Het zagen, knippen en slepen wisselde ik nu en dan af met het genieten van het weidse landschap om me heen. Met m’n knotmaatje op een meter of 5 afstand sprak ik af en toe een paar woorden. Het ene moment “werkoverleg” het andere moment een kletspraatje. Op die afstand en met de stevige wind om de oren reageerden we regelmatig naar elkaar met “wat zeg je?”. En dan opeens is het tijd om op te ruimen. Gereedschap inleveren, andere jas aan, boterhammetje voor onderweg pakken, geen soep (helaas).. Moe maar voldaan, op weg naar huis. Kijkend over de lange laan, zie ik veel geknotte bomen staan. Het snoeihout ligt ordelijk tussen de bomen gestapeld, klaar om te versnipperen…. En dan te bedenken dat in Abtswoude ook zo’n team lekker aan het werk is geweest!
