Uitge(z)waaid?
Bij het knotten ligt de druk nooit te hoog. Dit keer was de druk, de luchtdruk wel te verstaan, behoorlijk laag. Zodra ik de deur uit ging sloeg de wind me om te oren. Dat belooft wat voor het knotten dacht ik. In het gras langs de laan waaien de sneeuwklokjes heen en weer. Jammergenoeg worden ze overstemd door de wind. Even verderop staan de wilgen en de essen die vandaag aan de beurt zijn. Ze zwaaien met hun takken alsof ze ons erop willen wijzen dat zij de knipbeurt van vandaag hebben besteld. Er was een flinke klus te klaren en zowat al het gereedschap werd ingezet. Er werd van alles bedacht om maar bij de boom te komen. Ladders werden op creatieve wijze tegen, langs en naast een boom gezet. Zelfs de geploegde grond van de buren werd als steunpunt benut. Eén wilg deed zich voor alsof ie bij het land van de buren hoorde. Ook die “dwarsligger” is van z’n pruik af geholpen. In de stal, tussen de paarden, konden we tijdens de koffie even bijkomen. Niet alleen vanwege de fysieke inspanning. Het was ook lekker om het gratis windconcert, dat de hele ochtend aanhield, even aan ons voorbij te laten gaan. Zodra we weer buiten waren werd het concert hervat. Er was volop ruimte om telkens een boom tussen elkaars werk te houden. Iedereen hield elkaar goed in de gaten. Er werd veilig gewerkt tussen als die zwaaiende bomen. We hadden niet echt last van de wind. Sterker nog, de wind werd regelmatig als gratis hulpkracht ingezet! Geen gedoe met wind omzetten in stroom om vervolgens met elektrisch gereedschap werken. Welnee, gewoon de wind, die je door je haren voelt, direct laten meehelpen! Er is één belangrijke concessie die je dan moet doen: accepteren dat de wind bepaalt waarheen de tak valt. Met hier en daar hulp van “een touwtje” werden de bomen van hun ietwat doorgeschoten pruiken afgeholpen. Als je de prachtige plaatjes bekijkt dan hoor je als het ware nog de wind door de bomen. Na een heerlijke ochtend werd ik op de laan uitgezwaaid door de bomen die een volgende keer aan de beurt komen. De 61 bomen die we hebben geknot zijn voorlopig wel even uitge(z)waaid. En ik? Ik werd op m’n fiets door de wind lekker naar huis gewaaid.