
Knotten met (winkel)haken en schrammen….. Na de roep “koffie” bleek pas dat we weer met een flinke groep aan het werk waren. Er is gewerkt op alle uithoeken van de locatie. Zowel de koffie als de soep werden gelukkig gezamenlijk genoten in de kas. Die kas….., over die kas gaat binnen de groep sinds een jaar of wat een bijzonder verhaal…. Het heeft iets met de “achter-uitgang” te maken die je maar liever niet gebruikt….. Zo ontstaan langzaam maar zeker steeds meer (sterke(re)?) verhalen over stoere knotters die weer en wind trotseren om het landschap in stand te houden. In die kas was het met de koffie mèt cake goed vertoeven. Maar ja, de wilgen en de essen stonden buiten….. Na de koffie werden handschoenen weer aangetrokken, jassen dichtgeritst en het gereedschap ter hand genomen. Hier en daar werd het knotten met hindernissen. Moeder natuur had de bramen een groeispurt gegeven. Op schouderhoogte bleek ik op enig moment geen wilgentak maar een bramenstruik in de bek van m’n takkenschaar te hebben… Om nog maar te zwijgen van de wirwar van de “ struikel-draden” op de grond. Pluspuntje was dat er nog ijs op de sloot lag. Het ijs was te dun om op te staan (bleek uit een voorzichtige test) maar sterk genoeg om wat takken op te vangen, die konden daardoor eenvoudig aan de kant getrokken worden. Geklaagd werd er niet. Geknot, gesleept en geknipt wel! Het resultaat was dan ook dat aan het eind van de ochtend het erf vol lag met “stammetjes” en een hele grote takkenberg. Bijvangst van deze ochtend was hier en daar een winkelhaak in de kleding en één knotter die thuis wat uit te leggen had over schrammen in z’n gezicht (van het knotten???… ) Niet onvermeld mag blijven dat door de inzet eerder in de week van de “genie-eenheid” van de groep een bruggetje zodanig hersteld was dat we er tijdens het knotten veilig overheen konden, goed geregeld!! Marijke heeft weer een mooie compilatie gemaakt van een bewolkte, waterkoude, maar toch ook weer heerlijke knotdag.







