Na een welverdiend lente/zomerreces stond de eerste knotdag van het nieuwe seizoen al weer op de agenda. Zo te zien had iedereen er zin in!
Bij de ontvangst/uitleg werd de lat (of moet ik hier zeggen de tak?) meteen flink hoog gelegd, namelijk: Dat er op vier plekken rondom de boerderij bomen geknot konden worden, dat de bomen om-en-om moesten worden gedaan èn dat er takkenrillen konden worden opgevuld.
Alle ladders waren binnen de kortste keren in gebruik. Of beter gezegd die werden zo hier en daar gepoogd stabiel (=veilig) neer te zetten….. Een weiland met een fraaie takkenril ziet er leuk uit, is goed voor de biodiversiteit, maar is knot-technisch gesproken wel een oefening in “stabiliseren van de ladder”. Stond de ladder eenmaal stevig in de takkenril (als je ‘m maar ver genoeg erin zet kan je ‘m stabiel krijgen), dan blijkt dat de knot van de boom toch net even wat hoger zit dan op het eerste gezicht leek…. Toch lukte het de bomen naast de takkenril onder handen te nemen. (’t was af en toe ook wel even lekker om de ladder “uit te lenen”, had je meteen een natuurlijk “rustmomentje”)
Er werd enthousiast gewerkt, er werd gelachen, gesleept, gekletst, maar opvallend weinig geroepen…. ook de zaagtechniek was zo hier en daar wat weggezakt. Daarom toch maar even in de herhaling:
Veiligheid voor alles! Zorg dat een ladder stabiel staat en als je op hoogte werkt, hou je omgeving in de gaten, kijk rond, roep “van onderen” of iets anders toepasselijks voordat je de tak helemaal doorzaagt. En werk je op de grond: hou de knotters die aan de boom werken in de gaten, vraag eventueel of je er langs kunt of beter even kunt wachten. En op de 2e plaats: zorg goed voor je gereedschap, hou in de gaten waar je tijdelijk je zaag of schaar(tje) laat, dan hoeft er na afloop niet gezocht te worden.
De spreekwoordelijke lat was al hoog gelegd, maar het leek wel alsof de knot van de boom per volgende boom steeds hoger zat. In de slotfase van deze heerlijke knotdag kon bijna alleen maar geknot worden op ladders die maximaal waren uitgeklapt. Dat bood opnieuw perspectief voor degenen die niet over een passende ladder beschikten. We hadden elkaar al een poosje niet gezien/gesproken,….er was veel om over bij te praten...dus… Maar ja, die lat was hoog gelegd…. en er kon geen sprake van zijn dat de lat wat lager zou worden gelegd! Dus die ene, die laatste, die hoge boom met een volle pruik,…. daar op de hoek, bij de sloot… ja die moest dus ook nog worden gedaan, daarna was het pas tijd om op te ruimen en zouden we aan de soep kunnen. Enigszins voorzichtig werd aan die ene, ja… die hoge boom met een volle pruik begonnen. Waar die ladder vandaan kwam werd niet vermeld, maar er werd een nóg langere ladder tevoorschijn getoverd. Vervolgens werd de boom door “estafettezagers” keurig geknot. Na deze boom was de energie dan ook wel echt op. Nou ja, keurig geknot, dat is niet helemaal waar, want er bleken nog twee irritante takjes aan te zitten terwijl de ladders in geen velden of wegen meer te bekennen waren. Met vereende krachten, een tikje acrobatiek EN veel plezier kon dat ene takje toch worden weggeknipt. Maar dat andere takje…. tja… Voor die boom was de lat dus toch nèt iets te hoog gelegd.
Daarom een dringend verzoek: als je weer langs deze knotlocatie rijdt, erger je niet aan die ene boom, die met die hoge knot, daar op de hoek, met dat irritante takje. Nee laat je liever verrassen door al die andere keurig geknotte bomen.
Knotten voorspelbaar??? Nou in elk geval nooit saai!
