De laan ingestuurd…… de laan uitgesleept ……de laan uitgestuurd ….. Geleid door …of slalommend om te pilonnen een ieder wist het erf te bereiken waarbij de laan (bijna????) autovrij werd gehouden. Na een korte, duidelijke, uitleg trokken stoere(?) mannen en vrouwen gewapend met zagen, scharen en touwen de laan in. Als een (niet nader te noemen) voetbalelftal dat zich opstelt op het veld, koos ieder zijn/haar taak en positie…. Het knotten was begonnen… Door jarenlang op dezelfde hoogte te knotten en te snoeien is de laan mooi dicht gegroeid. Tijdens het werk was het niet altijd even makkelijk om langs of achter de haag te komen, dat vergde wat creativiteit, lenigheid en leverde hier en daar een zwiepende tak op je … Aangemoedigd door de zon pauzeerden we voor een heerlijke kop koffie buiten onder de hooiberg (en dat op 28 januari!). Niet te lang, want dan koelde je toch behoorlijk af, en… er was nog heel wat werk te doen. Er is weer flink gezaagd, gesleept en geknipt. Er werd na afloop gefluisterd dat er gewerkt is met bloed, zweet en tranen. Oke, hier en daar was (helaas) een pleister nodig. Her en der stond het zweet op ’t voorhoofd. Maar tranen… nee die heb ik niet gezien. Opvallend was wel dat er tot drie keer toe een zaag met water werd gekoeld, in de sloot wel te verstaan. Met een hark èn enige behendigheid kwamen de zagen gelukkig weer boven water. Ook van deze ochtend is weer een mooie fotocompilatie gemaakt, zie bijlage. De ochtend sloten we af met heerlijke soep. Tijdens de soep gaf Tineke een toelichting op haar werk, inspirerend èn leerzaam. Zo blijkt dat je de klei door allerlei toevoegingen kunt “sturen” wat betreft kleur, structuur etc. Daar had ik wel eens eerder iets over gehoord, maar niet dat vrijwel alles bruikbaar is. Ze gaf één voorbeeld dat wel een heel bijzondere vorm van hergebruik is……. Na een heerlijke knotdag heb ik m’n fiets de laan uitgestuurd…..
