Één, twee…..één twee….. verder werd niet geteld…….
Dit keer werd geknot rondom een boerderij aan de tramka, net buiten het dorp. Voor ons als werkgroep een nieuwe locatie, een prachtige locatie, waar flink wat bomen een zaag-, knip- èn scheerbeurt konden gebruiken. Het enthousiasme (of was het ongeduld?) bleek meteen al bij aankomst. Al voor 9 uur waren de eerste zagen en ladders in gebruik…..
“Wil jij met iemand samen aan die boom achter die stal beginnen?” vroeg Martin. Natuurlijk wilden we dat, die eerste boom was meteen van het kaliber BOOM. De takken die alleen van deze boom kwamen waren goed voor een volledige takkenril!
Er werd gewerkt rondom de boerderij, de hooiberg en de schuur. Het viel niet op dat we weer met een flink koppel waren. Tijdens de koffie bleek mij pas dat we met z’n éénentwintigen waren! Dat is fijn als er veel werk te doen is, maar….. Het betekende ook dat het koffiezetapparaat even overuren moest draaien😊. Tijdens deze koffiepauze sneed een behulpzame knotter de ontbijtkoek in plakken (met een zaag!)
Op het aangrenzende terrein zagen we regelmatig mensen lopen,…..met een karretje. Naar verluid hebben alle mensen daar een handicap…. Nou ja, in de termen van de sport (golf) die ze daar bedrijven. Een “hole in one” heb ik ze niet horen roepen, terwijl bij ons regelmatig wel een “(grote) tak in one keer” werd doorgezaagd.
Gelukkig kwamen steeds meer knotters in deze hoek van het terrein helpen. Veel bomen staan er niet in deze hoek, maar zwaar, zwaar! En ze staan ook nog eens aan de rand van het water. Het welbekende touwtje is dan ook veelvuldig gebruikt. Als zo’n tak in het water viel leek het wel de te waterlating van een schip, een flinke golf ging door de vijver. Een eenzame(?) gans stond flink de “ gakken” op een eilandje iets verderop. Die was duidelijk niet gediend van al die onrust.
“Even met elkaar jongens” (volgens mij niet bedoeld om de dames uit te sluiten hoor!)… één twee,… één twee….één twee, verder dan dat kwamen ze niet met tellen. Na het gesleep met zo’n zware tak waren ze uitgeteld! Was zo’n enorme tak (formaat boom) eenmaal op de kant, dan werd die als door een stelletje bevers vakkundig onttakeld. Vervolgens is het hout keurig in een takkenril verwerkt. Marijke heeft één en ander weer fraai vastgelegd, zie bijgaande compilatie.
Aan het eind van de toch wat druilerige ochtend was bij iedereen de energie op, alle kleding smerig, maar de stemming opperbest! Gezamenlijk was weer een flinke klus geklaard. Onder het genot van soep, heerlijke broodjes en krentenbollen werd nog gezellig “geëvalueerd". Tja, als knotters hebben we natuurlijk allemaal onze kwaliteiten èn beperkingen, maar nee dat noemen we geen handicap! En ja, ik weet zeker dat er verder is geteld dan één, twee… in elk geval door de gastvrouwen die ons in ruime mate van broodjes hebben voorzien!
Dank voor jullie inzet en graag tot de volgende knotdag!
